سامانه تخصصی پرورش زالوی طبی لیچمن

حدود 650 نوع زالو در علم جانورشناسی شناسایی شده اند. زالو ها انواع آبزی دارند که ممکن است در چشمه ساران، جویبارها، حوض ها، استخرها، مرداب ها، باتلاق ها و دریاچه ها زندگی کنند. از طرف دیگر می توانند از انواع دوزیستان یا خاکی باشند ولی از هر نوعی که باشند به رطوبت وابسته اند و توزیع و انتشار آنها به میزان رطوبت زمین و هوا ارتباط دارند. نقطه مشترک دیگر انواع زالو ها در خوی انگلی است. بعضی از زالوهای آبزی از کرم های خاکی و تخم قورباغه ها و انواع دیگری از زالوهای آبزی که قدرت مکندگی چندانی ندارند از کرم های خاکی، لارو و حشره و حتی لجن های آلی کف استخر تغذیه می کنند...

بعضی از آنها به حلزون ها حمله می کنند و بعضی دیگر که آرواره یا دندان ندارند و دارای قدرت گزش نیستند، به بریدگی هایی که خون تازه ای دارند و یا به دور جانورانی که تازه کشته شده اند و خون تازه ای از آنها جریان یافته است جمع می شوند. خون آشامی، صفت مشترک آنها است.

بعضی از انواع زالوهای خون آشام که خشکی زی هستند وارد مجاری بینی و سینوس ها می شوند و آن قدر خون می خورند و باد می کنند که راه فرار از این مجاری برای آنها باقی نمی ماند. زالوهای آبزی، انگل ماهی ها و لاک پشت ها می باشند و معمولا وقتی به میزبان خود می چسبند به سادگی او را رها نمی کنند. زالوی پزشکی نمونه ای از این زالو هاست. 

از نظر جانورشناسی زالوها در طبقه بندی خانواده کرم های خاکی جای می گیرند. Hirudo medicinalis یا زالوی پزشکی حدود یک سانتی متر قطر داشته و طول آن به طور میانگین 12 سانتی متر است و بدن زالو حلقه حلقه بوده و از کوتیکول لزج و چسبنده ای پوشیده شده است و در دو انتها و به دو بادکش ختم می شود. دهان در بادکش قدامی قرار دارد و شامل سه ردیف فک به شکل Yمی باشد و بادکش خلفی وظیفه نگهداری و چسبیدن زالو به میزبان را بر عهده دارد. قسمت پشت زالو معمولا سبز تیره و دارای سه نوار قهوه ای رنگ در طرفین می باشد. این حیوانات مغز ندارند و دارای عقده های عصبی (گانگلیون) و مجهز به دستگاه عضلانی پرکار و قوی هستند که از آن برای حرکت و تغذیه استفاده می کنند. زالو ها نسبت به نور، بو، صدا، گرما و ارتعاش و لمس کردن حساس بوده و قادر به درک آنها می باشند.

زالوها پس از چسبیدن به میزبان، پوست یا مخاط را به وسیله سه آرواره شاخی خود به شکل شکاف سه شاخه می درانند و در کل بادکش دهانی به مثابه یک سیستم ایجاد خلا عمل می کند و خون را به جیب های قابل اتساع قسمت میانی لوله گوارش (چینه دان= crop) پمپاژ کرده و پس از دفع قسمت اعظم آب خون، قسمت غلیظ و متراکم آن در چینه دان زالو باقی می ماند و به آهستگی ظرف چندین ماه گوارش می یابد. شایان ذکر است که زالو در یک وعده غذایی می تواند چندین برابر وزن خود خون بخورد.

همه زالوها، هرمافرودیت (دو جنسی) هستند و علاقه دارند پیش از آن که خود را گشنیده کنند با همدیگر بیامیزند و به این ترتیب که هر کدام مزینه خود را به مادینه دیگری می رساند و سپس هر دو بارور می شوند. تخم ناشی از آمیزش زالوها با یکدیگر به شکل پیله ژله مانندی از زالو جدا شده و به خاک یا سنگ یا کنده های درخت در حاشیه آب می چسبند و پس از مدتی به صورت کرم های ریزی ظاهر می شوند. زالوها پس از یکی دو بار زایمان می میرند.